Pochodzenie Mikołaja i innych tradycji bożonarodzeniowych
Wakacje
Stephen jest poważnym miłośnikiem historii, który lubi badać i pisać o mniejszych historiach w ramach większych wydarzeń historycznych.
Nasza nowoczesna wersja Świętego Mikołaja jest zwykle przedstawiana z długą, białą brodą, okularami i spiczastym kapeluszem.
Pochodzenie Świętego Mikołaja
Pomysł Świętego Mikołaja sięga około 1700 lat wstecz do wczesnego chrześcijańskiego mnicha, świętego Mikołaja. Dobry święty urodził się w Patarze, niedaleko Myry, na terenie dzisiejszej Turcji około roku 280 n.e. Jako mnich stał się znany i szanowany za swoją pobożność, życzliwość i troskę o biednych i uciśnionych.
Z biegiem lat legenda i popularność św. Mikołaja rosły tak, że w okresie renesansu – prawie 1000 lat po jego śmierci – stał się najpopularniejszym świętym w Europie. Było to prawdą nawet po reformacji protestanckiej, kiedy kult świętych był mocno odradzany i wszyscy oprócz najbardziej sławnych i szanowanych odeszli na pobocze. A nigdzie nie był bardziej popularny niż w Holandii.
To właśnie ta popularność świętego Mikołaja wśród Holendrów jest odpowiedzialna za jego wprowadzenie i akceptację w Ameryce Północnej i jej tradycjach bożonarodzeniowych. Holendrzy przenieśli do Nowego Świata tradycję św. Mikołaja, obchodzonego co roku 6 grudnia w rocznicę śmierci świętego. Reporter nowojorskiej gazety pod koniec XVIII wieku dowiedział się o dużym zgromadzeniu holenderskich rodzin na uroczystości i poinformował o tym, szerząc w ten sposób tradycję.
Holendrzy są również w dużej mierze odpowiedzialni za to, że Święty Mikołaj stał się znany jako Święty Mikołaj w Ameryce Północnej. Imię Święty Mikołaj wywodzi się od Sinter Klass, holenderskiego imienia Świętego Mikołaja.
Chociaż Holendrzy są odpowiedzialni za sprowadzenie Świętego Mikołaja do Ameryki Północnej, to właśnie pastor biskupi z Nowego Jorku o imieniu Clement Clarke Moore jest przede wszystkim odpowiedzialny za wersję Świętego Mikołaja (Świętego Mikołaja), którą mamy dzisiaj. Było to w jego wierszu z 1822 r. „Wizyta św. Mikołaja” teraz znany jako „Noc przed Bożym Narodzeniem”, że świat po raz pierwszy został przedstawiony wesołemu, pulchnemu, pulchnemu, czerwonemu garniturowi, białobrodym, palącemu fajkę, kuligiu, który dziś znamy i kochamy.
Nowoczesne pończochy świąteczne często wyglądają jak ozdobne i za duże skarpetki.
Pochodzenie świątecznej skarpety
Najpopularniejsza legenda o pochodzeniu bożonarodzeniowej skarpety związana jest z legendą o św. Mikołaju. Jak głosi historia, biedny owdowiały dżentelmen martwił się, że jego trzy córki nie będą w stanie znaleźć mężów, ponieważ nie było go stać na zapewnienie im posagu. W tym czasie córki, które nie mogły wyjść za mąż i których rodziców nie było stać na opiekę nad nimi, często sprzedawano do niewoli lub prostytucji.
Św. Mikołaj, słysząc trudną sytuację tego człowieka, chciał pomóc, ale wiedział, że mężczyzna był zbyt dumny, by przyjąć jakąkolwiek jałmużnę. Tak więc pewnej nocy, pod osłoną ciemności, udał się do domu mężczyzny, zsunął się do komina i napełnił złotem monety pończochy dziewczyny – które były zawieszone na płaszczu, aby można je było wysuszyć przy ogniu – złotymi monetami, a następnie zsunął z dala niewidoczne.
Dlaczego używamy słowa „Boże Narodzenie” na określenie Bożego Narodzenia
Mimo że dość często używa się Xmas jako skrótu Bożego Narodzenia, większość ludzi nie ma pojęcia, skąd się to wzięło, a wiele osób uważa, że jest to co najmniej lekceważące, a w najgorszym razie bluźniercze. , nie przypadek.
Pochodzenie tego terminu sięga początków kościoła chrześcijańskiego, kiedy chrześcijanie musieli używać tajnych symboli do wzajemnej identyfikacji. X (chi) jest właściwie pierwszą literą greckiego słowa oznaczającego Chrystusa i była używana przez pierwszych chrześcijan, aby wskazać ich członkostwo w Kościele. Tak więc Boże Narodzenie i Boże Narodzenie oznaczają dokładnie to samo: Msza św .
Choinki stały się integralną częścią większości świątecznych obchodów w Stanach Zjednoczonych.
Dlaczego stawiamy choinkę
Wiecznie zielone drzewa były używane do świętowania zimowych świąt przez tysiące lat, na długo przed chrześcijaństwem, kiedy poganie w Europie dekorowali swoje domy wiecznie zielonymi gałęziami, aby przypominać im o wiosnę i pomagać podnieść ich na duchu podczas długich, mroźnych zimowych miesięcy.
Pomysł na nowoczesną choinkę bożonarodzeniową zrodził się jednak w Niemczech w XVI wiekutenwieku, kiedy chrześcijanie zaczęli wprowadzać do swoich domów wiecznie zielone drzewa i ozdabiać je piernikami, orzechami i jabłkami. Zwyczaj ten zyskał szlachectwo i rozprzestrzenił się na dwory królewskie w całej Europie, gdzie zdobienia stały się bardziej wyszukane.
Jednak w Ameryce Północnej choinka nadal była uważana za obcy, pogański zwyczaj aż do połowy 19 . rokutenstulecie. Następnie, w 1848 r., Illustrated London Times opublikował rysunek brytyjskiej rodziny królewskiej, królowej Wiktorii, księcia Alberta i ich dzieci, świętujących wokół w pełni udekorowanego drzewa, wraz z zapalonymi świecami i słodyczami, zapewniając w ten sposób na zawsze miejsce choinka w obchody świąt Bożego Narodzenia.
Dlaczego nazywamy dzień po Bożym Narodzeniu Boxing Day?
Tak naprawdę istnieją dwie historie o początkach dnia boksu, obie pochodzą z Wielkiej Brytanii i obie wydają się równie prawdopodobne i obie są najprawdopodobniej prawdziwe.
Jedna z historii mówi, że w XIX wieku w Anglii było zwyczajem wyższych klas, by dzień po Bożym Narodzeniu dawać „Bożonarodzeniowe Pudełko” handlarzom, służącym lub komukolwiek innemu, kto wyświadczył im przysługę przez cały rok. jako rodzaj napiwku. Skrzynki zwykle zawierały owoce, mięso, słodycze lub inne smakołyki lub drobne prezenty. Inna historia wyjaśnia, że 26 grudnia był dniem, w którym kościół zbierał skrzynki z jałmużną, aby rozdawać biednym. Ponieważ wiadomo, że obie te praktyki istniały, najprawdopodobniej obie miały wpływ na nazewnictwo dnia po świątecznym dniu świątecznym.
Jest to artystyczna interpretacja XIX-wiecznej uroczystości wigilii Tibba.
Tradycja Nowej Fundlandii i Labradorów, znana jako Tibb's Eve
Wigilia Tibba, znana również jako Wigilia Tippa lub Wigilia Tipsy'ego, w zależności od regionu prowincji, z którego pochodzisz, to wyjątkowa tradycja bożonarodzeniowa Nowej Fundlandii i Labradoru. Termin „Tibb's Eve” jest stary w niektórych częściach Nowej Fundlandii i był rodzajem przymrużenia oka, który oznacza „nigdy”. Na przykład: jeśli ktoś spyta „Hej Garge, kiedy zrezygnujesz z pożegnania”, osoba przesłuchiwana może odpowiedzieć „W wigilię Tibba”. (bez błędów ortograficznych, fonetycznie oddany dialekt nowofundlandzki) Oznacza to, że nigdy nie zamierzał z tego zrezygnować.
Dopiero około drugiej wojny światowej, na południowym wybrzeżu Nowej Fundlandii, termin „Wigilia Tibba” został powiązany z 23 grudnia, dzień przed Wigilią. Zaczęło się to po prostu jako beztroski sposób na przedłużenie Bożego Narodzenia. Pomysł polegał na tym, że można rozpocząć świąteczne spożywanie alkoholu w tym dniu, zamiast czekać do Bożego Narodzenia lub następnego dnia, jak nakazywały religijne tradycje.
Pomysł cieszył się popularnością, a tradycja szybko rozprzestrzeniła się na całą prowincję. Dziś imprezy wigilijne Tibba odbywają się w całej Nowej Fundlandii i Labradorze, a nawet w innych częściach Kanady i na świecie, gdzie nowofundlandczycy emigranci zabrali ze sobą tradycję.
Wesołych Świąt i Wesołych Świąt!
To tylko kilka z wielu obserwowanych i celebrowanych tradycji bożonarodzeniowych na całym świecie, w których poszczególne kultury, kraje i regiony mają wiele własnych ciekawych i unikalnych tradycji. Niezależnie od tego, jak Ty i Twoja rodzina obchodzicie Boże Narodzenie, to radość, szczęście i wspólnota sezonu, miłość do siebie, która przejawia się we wszystkim, sprawia, że ten sezon jest wyjątkowy.
Treść ta jest dokładna i prawdziwa zgodnie z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego profesjonalisty.