16 oznak problemów z porzuceniem u dorosłych
Doskonalenie Siebie
Kwestie porzucenia najlepiej opisać jako strach przed samotnością. Wynika z lęku przed samotnością po stracie bliskiej osoby. Często są to pozostałości po traumatycznej stracie z dzieciństwa.
Czy słyszałeś idiom Raz ugryziony, dwa razy nieśmiały? To po prostu ludzka natura, aby uważać na coś, co nas skrzywdziło w przeszłości i bać się tego.
Dziecku trudno jest zrozumieć stratę, bez względu na jej przyczynę, czy można jej było uniknąć, czy nie. A bez wsparcia i pomocy nie do pomyślenia jest, aby dziecko przepracowało smutek związany ze stratą i zagoiło rany.
Dziecko może nawet obwiniać się o stratę i będzie mocno wierzyć, że inni bliscy mu również je porzucą.
Strach przed porzuceniem będzie rósł wraz z nimi, gdy dziecko stanie się dorosłym, jeśli nic nie zostanie zrobione, aby odejść.
W rzadkich przypadkach osoba dorosła może rozwinąć problemy z porzuceniem w późniejszym życiu w wyniku bardzo traumatycznego doświadczenia. Ponieważ jest to problem ze zdrowiem psychicznym, często nie jest to traktowane poważnie ani nie jest odpowiednio leczone. Jeśli pozwoli się jej na kontynuowanie i ropienie, ma moc niszczenia życia danej osoby, niszcząc jej umiejętności społeczne i zdolności do budowania relacji.
Niezwykle ważne jest, aby zrozumieć wagę i pilność tej choroby psychicznej i jak najwcześniej ją leczyć. Ten artykuł zawiera informacje o jego przyczynach, objawach i możliwościach leczenia.
Czym są problemy z porzuceniem?
Dla kogoś, kto cierpi z powodu strachu przed porzuceniem, lęk przed utratą ukochanej osoby jest tak realny, nawet bez powodu do takiego strachu. Nie akceptują uniwersalnej prawdy, że strata jest tak samo częścią naszego życia, jak zyski.
Każdy przeżywa w swoim życiu doświadczenie straty, gdy umiera jego ukochana osoba lub związek się kończy. Jednak osoby z nierozwiązanymi traumami utraty z dzieciństwa mogą mieć z tym trudności.
Ich strach przed stratą może być tak intensywny, że trzymają się z dala od innych, aby nie rozwijać sympatii i związków. Chociaż samotność jest trudna do zniesienia, uważają ją za mniejsze zło w porównaniu do złamanego serca porzucenia.
Strach przed porzuceniem jest w nich tak silny, że odpychają nawet tych, którzy próbują się do nich zbliżyć. Wszystko to może sprawić, że będą samotne, niespołeczne i pozbawione przyjaciół, bez perspektyw na sensowny związek.
Co powoduje problemy z porzuceniem?
Nie każde dziecko, które traci ukochaną osobę, ma problemy z porzuceniem. Istnieje wiele czynników, które zamieniają stratę w lęk przed samotnością i poczucie opuszczenia.
Kiedy ktoś bliski dziecku umiera lub oddala się z powodu czynników zewnętrznych, takich jak rozwód, to naturalne, że dziecko odczuwa traumatyczne przeżycia. Często dziecko jest za małe, aby zrozumieć, co się dzieje i dlaczego. W takich sytuacjach wystarczy, że dorosły usiądzie i wyjaśni sytuację.
Ponieważ wielu dorosłych nie przywiązuje do tego wystarczającej wagi, dziecko może formułować własne wyobrażenia na temat tego, co, dlaczego i jak epizod. Mając ograniczone doświadczenie i zasoby, mogą wyrobić sobie błędne wyobrażenia na ten temat. To oczywiście prowadzi do strachu i niepokoju.
Trauma porzucenia może również wynikać z braku dostatecznej opieki emocjonalnej i fizycznej od rodzica lub opiekuna jako dziecka. Gdy opiekun nie zapewnia wystarczającego wsparcia emocjonalnego ani nie poświęca dziecku wystarczającej uwagi, może to prowadzić do niepokoju. Niekonsekwencja w zwracaniu uwagi na dziecko jest również kolejnym czynnikiem wywołującym problemy z porzuceniem u dorosłych.
W oparciu o zachowanie opiekuna wobec dziecka, dziecko może rozwijać różne osobowości niepewnego przywiązania jako osoba dorosła. Najbardziej widoczne spośród tych zaburzeń osobowości to przywiązanie unikające, przywiązanie lękowe i przywiązanie zdezorganizowane.
To, czy dziecko przezwycięży traumę porzucenia, zależy od jego genów, środowiska, w którym dorasta, rodzinnej historii medycznej i zdrowia psychicznego.
Oznaki problemów z porzuceniem
Najczęstszą i widoczną oznaką problemów z porzuceniem jest zachowanie zadowalające ludzi. Okazują to zachowanie, aby w zamian otrzymać miłość. Potrzebują stałego zapewniania miłości, uczucia i uwagi.
Osoby, które mają problemy z porzuceniem, mają trudności z radzeniem sobie z odrzuceniem, a nawet postrzeganym odrzuceniem. Może to zwiększyć ich poziom stresu i niepokoju.
Oto niektóre z typowych objawów porzucenia emocjonalnego.
- Gotowy zrobić wszystko, aby zadowolić innych
- Trudno jest ufać innym, nawet partnerowi
- Za dużo wczytywania się w intencje innych
- Zazdrosny o innych, w tym partnera
- Niepewność w związkach
- Odpychanie ludzi, aby ratować się przed porzuceniem
- Problemy z intymnością fizyczną i emocjonalną
- Skrajności w kontrolowaniu zachowań – albo chcą kontrolować innych, albo być kontrolowani przez innych
- Zadowolenie z niespełniających relacji
- Wymaga specjalnego traktowania; często tak samo, jak traktujesz dziecko
- Przebywanie w związkach współzależnych
- Potrzebuje ciągłego zapewniania, że będzie kochany i nie zostanie porzucony
- Niechętnie opuszczają agresywne i niezdrowe relacje
- Płytkie relacje
- Odnajdź się w łańcuchu relacji
- Samosabotażujące relacje
Strach przed porzuceniem jest nierozerwalnie związany z licznymi problemami ze zdrowiem psychicznym. To sprawia, że jej objawy są szerokie i zróżnicowane. Jest to rodzaj fobii i niepokoju, który może przejąć umysł i płatać mu figle.
Zbyt często zdarza się, że osoby mające problemy z porzuceniem mają problemy ze znalezieniem partnerów życiowych. Ich wymagające sposoby i ciągła potrzeba zapewnienia mogą odstraszyć potencjalnych partnerów.
Jak leczyć traumę porzucenia?
Ponieważ podstawowa przyczyna tego traumatycznego zachowania sięga kilku lat wstecz, ważne jest, aby je prześledzić i rozwiązać. Innym ważnym czynnikiem w leczeniu problemów porzucenia jest identyfikacja wyzwalacza. Wszystko to i wiele więcej sprawia, że terapia jest idealną opcją leczenia dla osób obawiających się porzucenia.
Jednak w łagodniejszych przypadkach jest to samoleczenie. Tak długo, jak potrafisz zachować spokój, gdy jesteś narażony na wyzwalacze, możesz osiągnąć takie same wyniki, jak podczas terapii. Jeśli poczujesz się przytłoczony ogromem zadania, możesz wciągnąć kogoś, komu możesz zaufać, aby ci w tym pomógł.
Nie ma wątpliwości, że problem należy rozwiązać i znaleźć rozwiązanie. Trzeba zagoić stare lub nowe rany, aby pomóc cierpiącym na tę przypadłość prowadzić normalne życie. Im bardziej zwlekasz z otrzymaniem pomocy i jej leczeniem, tym cięższą postać rozwinie się problem. Utrudni to leczenie i będzie to długa droga do normalności.
Myśli końcowe
Opiekunowie ze swojej strony mogą uważać na oczywiste oznaki problemów z porzuceniem. Czasami dziecko może to rozwinąć w wyniku nadaktywnej wyobraźni. Prawdziwa czy wyimaginowana trauma jest bardzo realna.
W swoim entuzjazmie, aby pomóc dziecku osiągnąć sukces, rodzice i opiekunowie mogą nieumyślnie wywołać u dziecka problemy z porzuceniem. Na przykład zachęcanie ich do sięgania do nieba, gdy dziecko nie jest do tego zdolne.
Popychanie ich do perfekcji poprzez wyśmiewanie ich lub porównywanie z innymi dziećmi, które odnoszą większe sukcesy, może pozostawić głębokie blizny na psychice dziecka. Naśmiewanie się z nich za wyrażanie emocji może być druzgocące dla dziecka. Na drugim końcu spektrum jest traktowanie swoich dzieci jak przyjaciół.
Opiekunowie muszą zdać sobie sprawę, że dzieci potrzebują stałego i konsekwentnego wsparcia, uwagi, ciepła i uważnych interakcji, aby mogły dorosnąć jako dorosły z dobrze zaokrągloną osobowością.
Rekomendowane lektury: