Objawy urazu dziecięcego w wieku dorosłym

Doskonalenie Siebie

 Objawy urazu dziecięcego w wieku dorosłym

Dzieciństwo ma być pięknym doświadczeniem. Ma to być najbardziej pamiętne i najlepsze lata w życiu.

Jednak rzeczywistość jest daleka od tego idealistycznego obrazu. Dzieciństwo dla większości dzieci nie jest idealne. Jednak niektóre dzieci mają znacznie gorzej niż inne.

Przemoc, wszelkiego rodzaju nadużycia, wyzysk, zaniedbanie i napaść to tylko niektóre z traumatycznych doświadczeń w dzieciństwie. Śmierć bliskiej osoby, wypadki i choroby to nieuniknione traumy, które muszą znosić niektóre dzieci.

Często dorośli myślą, że dzieci, które przechodzą przez te traumatyczne wydarzenia, są tak małe, że nie będzie to miało na nie wpływu lub nie będą ich pamiętać, gdy dorosną. W większości przypadków tak nie jest. Te doświadczenia powodują głębokie rany w umysłach dzieci, a blizny pozostają z nimi nawet w wieku dorosłym.

Dzieci, które miały mniej niż idealne dzieciństwo, nadal wykazują objawy traumy, nawet po osiągnięciu wieku dorosłego. Fizyczne, emocjonalne i behawioralne objawy traumy z dzieciństwa u dorosłych czasami nie są łatwe do wykrycia lub zdiagnozowania.

Ten artykuł porusza temat dorosłych żyjących z traumą z dzieciństwa. Znajdziesz tutaj listę oznak trau dzieciństwa

Co powoduje traumę w dzieciństwie?

Trauma dziecięca to niekorzystne i szkodliwe doświadczenia, przez które przechodzą dzieci z powodu bezdusznej postawy ich opiekunów. Niektóre z nich zadają sami opiekunowie, dla innych pozostają niemymi widzami. Jednak nie wszystkie urazy z dzieciństwa można przypisać nieudolności opiekunów.

Niektóre zdarzenia, które można zaklasyfikować jako traumatyczne dla dziecka, to:

  • Zaniedbanie
  • Napaść
  • Nadużycia – fizyczne, emocjonalne i seksualne
  • Wykorzystywanie seksualne
  • Intensywne zastraszanie
  • Przemoc domowa
  • Bycie świadkiem przemocy w szkole i społeczności
  • Śmierć bliskiej osoby
  • Wypadki zagrażające życiu
  • Choroby śmiertelne lub prawie śmiertelne
  • Klęski żywiołowe
  • Terroryzm
  • Doświadczenia wojenne lub uchodźcze

Jak uraz wieku dziecięcego wpływa na zdrowie psychiczne i relacje?

Kiedy dziecko przechodzi traumatyczne doświadczenie, podważa to jego wiarę w siebie, poczucie własnej wartości i pewność siebie. Ograbi je z poczucia siebie i zniszczy ich stabilność w życiu.

Pobożnym życzeniem byłoby myśleć, że te rany znikną wraz z upływem czasu. Gdy dorosną dorosną, blizny te nadal z nimi pozostaną, a wspomnienia traumatycznych doświadczeń będą nadal ich prześladować w taki czy inny sposób.

Jako dorośli mogą odczuwać poczucie winy, wstydu, rozłąki z rodziną i przyjaciółmi oraz niezdolność do nawiązania zdrowych relacji. Problemy z kontrolowaniem emocji, wybuchy złości i incydenty wysokiego poziomu lęku i depresji są przypisywane traumie z dzieciństwa.

Przejawy traumy z dzieciństwa u dorosłych zależą od rodzaju przeżytej traumy i tego, kto jest za nią odpowiedzialny. Nadużycia, zwłaszcza seksualne i emocjonalne ze strony opiekuna, mogą mieć poważne reperkusje, podczas gdy zaniedbanie i zaniedbanie ze strony opiekunów w zapewnieniu im bezpieczeństwa może nie mieć tak dużego wpływu. Znowu różni się w zależności od osoby.

Oznaki i objawy urazu dziecięcego u dorosłych

Skutki dziecięcej traumy są zróżnicowane w zależności od traumatycznego wydarzenia, dziecka i roli opiekuna w tym wszystkim. Jako dziecko mogą wypracować własne mechanizmy radzenia sobie jako sposób na przetrwanie i przebrnięcie przez codzienne funkcje.

Dzieci mogą wykazywać oznaki wycofania społecznego, doświadczać wahań nastroju, okazywać agresywne zachowania lub maskować swoje emocje i uczucia. W przypadku braku interwencji we wczesnych latach, te cechy behawioralne utrzymają się w wieku dorosłym. U dorosłych objawy te mogą objawiać się z większą ostrością i mogą stać się silniejsze.

Oto niektóre z typowych objawów traumy w dzieciństwie u dorosłych.

1. Objawy fizyczne:

  • Brak skupienia
  • Niski poziom energii
  • Niespokojny sen i koszmary
  • Zbyt często choruję
  • Wstrząsy

2. Objawy emocjonalne:

  • Atak paniki
  • Niepokój i depresja
  • Gniew i przemoc
  • Brak zainteresowania i niewrażliwość
  • Wybuchy emocjonalne

3. Objawy behawioralne:

  • Zaburzenia odżywiania
  • Kompulsje różnego rodzaju
  • Zachowanie niespołeczne lub antyspołeczne
  • Bezduszna i uparta postawa
  • Impulsywność i dezorientacja

Trauma dziecięca u dorosłych jest najbardziej widoczna w ich braku zdolności do nawiązywania relacji. Różne rodzaje zaburzeń przywiązania u dorosłych są wynikiem traumy doświadczanej w dzieciństwie. Wszystkie negatywne style przywiązania wiążą się z przeżywaniem traumatycznych doświadczeń w dzieciństwie.

4. Przywiązanie do strachu i unikania:

Dziecko doświadczające zaniedbania i wykorzystywania może rozwinąć to jako dorosły. Mogą nadal obawiać się intymnych, bliskich związków. Jako dorosły trudno im dzielić się emocjami i ufać innym. Często czują się odłączeni od partnera.

5. Załącznik odrzucający-unikający:

Dzieje się tak, gdy potrzeba dziecka jest ignorowana lub odrzucana przez opiekuna. Kiedy dorosną, stają się nadmiernie niezależne, aby chronić się przed podobnymi sytuacjami. Ponownie, może to stanowić barierę w tworzeniu intymnych relacji jako dorosły.

6. Niepokój i zaabsorbowanie przywiązaniem:

Gdy opiekun nie jest konsekwentny w zapewnianiu dziecku bezpieczeństwa emocjonalnego, może to prowadzić do niepokoju. Czasami dziecko jest przytłumione miłością i uwagą, a innym razem pozostawione jest samemu sobie. To może sprawić, że dziecko będzie w potrzebie i czepiać się. Szukają aprobaty i walidacji w swoich związkach. Ta tendencja do niepewności będzie trwać aż do ich dorosłości.

Terapia urazowa dzieciństwa dla dorosłych

Trauma w dzieciństwie jest nie tylko dewastująca dla dziecka, ale może nadal prześladować je nawet w wieku dorosłym. Terapia jest bardzo skuteczna w eliminowaniu następstw urazów z dzieciństwa.

Najbardziej skuteczne i powszechne terapie traumy dziecięcej dla dorosłych to:

1. Terapia urazowa przetwarzania poznawczego (CPT)

Odmiana terapii poznawczo-behawioralnej, CPT jest stosowana przede wszystkim w leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD). 12-sesyjny harmonogram leczenia jest skuteczny w kierowaniu emocji i myśli we właściwym kierunku. Następnie następuje przetwarzanie traumy i rozwój umiejętności rozpoznawania i radzenia sobie z krnąbrnymi procesami myślowymi w wyniku traumy.

Udowodniono, że CPT jest skuteczny w przypadku weteranów wojennych, ofiar napaści na tle seksualnym oraz dzieci maltretowanych i cierpiących na traumę. CPT może pomóc w przedefiniowaniu, ponownej analizie i wyjaśnieniu traumatycznego wydarzenia, aby złagodzić poczucie winy u ofiary.

2. Terapia poznawczo-behawioralna skoncentrowana na traumie (TF-CBT)

Ponownie, kolejna odmiana terapii poznawczo-behawioralnej, TF-CBT jest rodzajem psychoterapii wykorzystującej model oparty na dowodach obejmujący interwencje wrażliwe na traumę. Wykorzystuje techniki poznawczo-behawioralne oraz zasady humanistyczne, polegające na udziale rodziny w procesie leczenia.

TF-CBT okazał się bardzo skuteczny w leczeniu urazów z dzieciństwa u małych dzieci, nastolatków i nastolatków. Typowy harmonogram leczenia to 12-15 sesji.

3. Odczulanie i ponowne przetwarzanie ruchu gałek ocznych (EMDR)

EMDR to rodzaj psychoterapii, która polega na przywoływaniu wspomnień traumatycznych wydarzeń wraz z rytmicznym ruchem gałek ocznych. Uważa się, że powtarzalne ruchy gałek ocznych są skuteczne w porządkowaniu wspomnień z traumy.

Rozłożony na osiem faz, w tym historię, przygotowanie, ocenę i leczenie, EMDR zwykle wymaga 6-12 sesji. Jest to uważane za bardzo przydatne w radzeniu sobie z nieprzetworzonymi traumatycznymi wspomnieniami

4. Narracyjna terapia ekspozycji (NET)

NET jest stosowany w leczeniu złożonych i wielokrotnych zdarzeń traumatycznych. Jest to spersonalizowana interwencja skupiająca się na wszczepieniu ekspozycji na traumę w kontekst wydarzeń życiowych zwanych osią czasu. Oś czasu pozostaje z pacjentem nawet po zakończeniu sesji terapeutycznych.

W NET życie pacjenta toczy się w porządku chronologicznym, a wydarzenia z jego życia są umieszczane w kontekście w pozytywnych i negatywnych punktach osi czasu. Jest to terapia krótkotrwała obejmująca 4-10 sesji.

5. Terapia przedłużonej ekspozycji (PE)

Znana również jako powódź, PE jest rodzajem terapii poznawczo-behawioralnej, która polega na wystawianiu pacjenta na traumatyczne wspomnienia, aby pomóc mu rozpoznać i zaakceptować te niepokojące wydarzenia. Zaufanie jest kluczowym czynnikiem sukcesu tej terapii.

PE jest wysoce skuteczny w przypadku pacjentów cierpiących na PTSD i związane z nimi lęki, depresję i ataki paniki. Typowy harmonogram leczenia jest rozłożony na 3-4 miesiące.

6. Zabawa terapia

To skuteczny sposób na radzenie sobie ze skutkami traumy poprzez zabawę. Skierowany jest do bardzo małych dzieci w wieku 3-10 lat. Podczas sesji terapeuta rozumie skutki traumy obserwując bawiące się dziecko. Dzieciom pomaga się opracować strategie radzenia sobie z traumatyczną sytuacją.

7. Terapia sztuką

Zachęca to do leczenia traumy z dzieciństwa u dzieci poprzez angażowanie ich w artystyczne wyrażenia, takie jak rysowanie, malowanie, kolorowanie i tworzenie rzeźb. Ta sesja terapeutyczna daje dzieciom ujście dla niepokojących myśli i emocji bez użycia słów. Wykwalifikowany terapeuta może wykorzystać te sesje do zaszczepienia samoświadomości, poczucia własnej wartości i wglądu. Można to wykorzystać do poprawy odporności i zmniejszenia stresu i wewnętrznych konfliktów.

Myśli końcowe

Radzenie sobie z straumatyzowanym dzieckiem nie jest łatwym zadaniem. Leczenie ran po urazie jest trudne i zniechęcające. Jednak te specjalistyczne terapie są wysoce skuteczne w łagodzeniu skutków takich niepokojących wydarzeń.

Spośród wszystkich dostępnych terapii w leczeniu pacjentów z przewlekłą depresją z urazami w dzieciństwie, EMDR jest uważany za przełom, zwłaszcza w leczeniu PTSD. zamiast zmuszać pacjentów do konfrontacji i ponownego przeżywania traumatycznych wydarzeń, koncentruje się na związanych z nimi emocjach i ich następstwach.

Przy tak skutecznych terapiach i terapiach nie ma powodu, aby pacjenci nadal cierpieli. Oni też mogą porzucić swoją przeszłość i prowadzić normalne życie.

Rekomendowane lektury: